HK/ Magiczna książka, która pozwala się poczuć małą dziewczynką z warkoczykami

„Czytam sobie” oferuje dzieciom różnorodne książki do samodzielnego czytania. Poruszają one tematykę bliską dzieciom, ale też w przystępny sposób zaznajamiają z trudniejszymi zjawiskami, światem zwierząt, legendami, fascynującymi postaciami sportu, nauki.   

Uważam, że seria „Czytam sobie” to również książki, które nam dorosłym przypominają czas dzieciństwa, do którego wracamy z nostalgią, zadumą i czułym uśmiechem. Tak właśnie stało się, gdy czytałam książkę Wioletty Grzegorzewskiej pt.: „Lola i ptaki”. Jest to pozycja z poziomu trzeciego, więc obok sporej ilości tekstu pojawiają się czarno-białe ilustracje. Tu w wykonaniu Joanny Rusinek, zachwycające w detale, wciągające w magiczną historię stworzoną przez pisarkę.  

A historia jest magiczna, bo główna bohaterka Lola rozumie mowę ptaków. Wie, co mówi do niej kaczka oraz o co sprzeczają się ptaki w lesie. Wzrusza nas historia przyjaźni pomiędzy dziećmi, które dbają o siebie i sobie pomagają. A gdy Lola jest smutna, starają się dociec, co jest powodem tego smutku. Wreszcie magia kryje się w guziku - z ubrania straszki Galotki - bo to w ręce Loli i dziadka ma czarodziejską moc. Dziadek jest powiernikiem sekretu wnuczki, rozumie jej troski i dzieli tajemnicę związaną z rozumieniem ptasiej mowy.  

Pojawiają się po sobie pory roku, przewija się historia straszki Galotki, wieś żyje radościami swoich mieszkańców.  

Dla nas dorosłych ta książka ma też inny wymiar. To sentymentalny powrót do czasów, gdy robiło się widoczki. Współczesne dzieci takich zabaw nie znają, a my pamiętamy te chwile, gdy beztrosko biegaliśmy po podwórku, kopaliśmy dołki w ziemi, wkładaliśmy do nich skarby i zakrywaliśmy szybą. Ciekawa jestem co po tylu latach zostało po widoczkach, które robiłam z koleżankami.   

„Lola i ptaki” to jedna z takich książek, do których będę wracać wielokrotnie, bo pozwala mi poczuć się na nowo małą dziewczynką z warkoczykami.   

Jolanta Okuniewska
finalistka światowego konkursu The Global Teacher Prize  

Nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej oraz języka angielskiego w klasach I-III. W roku szkolnym 2012/2013 za swoją pracę dydaktyczno-wychowawczą i otrzymała Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. W 2013 r. znalazła się w finale konkursu Nauczyciel Roku 2013. W 2016 r. została finalistką konkursu The Global Teacher Prize . W 2016 r. uzyskała tytuł Honorowy Profesor Oświaty. Pracuje metodą projektów, wykorzystuje w klasie nowoczesne technologie oraz współpracuje z nauczycielami z całego świata.