Dom po drugiej stronie jeziora

Anna Bichalska

„Dom po drugiej stronie jeziora” to drugi tom przepięknej i klimatycznej powieści Anny Bichalskiej. W pierwszej części poznaliśmy historię Leny i jej babci, tym razem ten wątek również jest kontynuowany, jednak główną bohaterką jest Małgorzata. To pisarka, którą zainteresowały ilustracje Leny i od tej pory kobiety się zaprzyjaźniły. Łączy ich więcej niż by się wydawało... Małgosia przybywa do Błękitnych Brzegów niby w odwiedziny do przyjaciółki, a tak naprawdę celem jest dom pani Matyldy. Kobieta odnawia stare lalki i zabawki i z taką sprawą przyjeżdża nasza bohaterka. Oczywiście jest też drugie dno tej wizyty. Jakie? Polecam przeczytać i dowiedzieć się samemu. Małgorzata nie miała w życiu lekko – osiem lat temu straciła męża, a teraz jej ukochana córka Ida znajduje się w śpiączce po wypadku. Zajmuje się kilkumiesięczną wnuczką. Wierzy jednak, że wszystko będzie dobrze. Może nawet odnajdzie miłość? Autorka po raz kolejny mocno mnie zaskoczyła. Wątek tajemnic sprzed lat jest mocno rozbudowany i wprost niesamowity. Z każdą stroną wychodzą na jaw nowe fakty, które spójnie łączą się w historię tej rodziny. Poza tym to tak klimatyczna powieść, że aż chciałabym pojechać i poznać bohaterów. Polecam

Jest 1928 rok. Do willi nad jeziorem w Błękitnych Brzegach przyjeżdża Maria, która ma zostać gówernantką dwóch sióstr - Matyldy i Adeli. Jest to jedynie przykrywka, bo przyjechała tu w innym celu. Pragnie rozwikłać zagadkę z przeszłości, która dotyczy jej samej i w jakiś sposób wiąże ją z tym miejscem. Nie wie jednak, że poznanie prawdy może być niebezpieczne i to nie tylko dla niej. Jest 2017 rok. Stary dom nad jeziorem nadal stoi i mieszka w nim Matylda. Zajmuje się naprawianiem starych lalek. Pewnego dnia do jej drzwi puka Małgorzata z kilkumiesięcznym dzieckiem na rękach. Kobieta ma ze sobą bagaż doświadczeń, tajemnice i zepsutą lalkę, która jest w rodzinie od pokoleń... Drugi tom o niebo lepszy od poprzedniego? Czy to możliwe? Tak, jak najbardziej. Szczególnie, kiedy autorką jest Anna Bichalska. Ta kobieta wyczarowuje cuda swoim piórem. Poprzedni tom bardzo mi się podobał, ale tym jestem wprost oczarowana. Te przeplatające się wątki i historie, które dzieli tyle czasu, a okazuje się, że są ze sobą tak mocno splecione... Przyznam szczerze, że sama nie wiem, która z nich była bliższa moijemu sercu, bo zarówno tu jak i tu było dużo tajemnic i wspaniałe silne kobiety, które je dźwigały, bo nie były to lekkie tajemnice, a takie, które często nie dają człowiekowi spać po nocach i nie raz wyciskają łzy. Nie zabrakło tu także ciepła, słodyczy i wzruszeń. Jak zwykle zakończenie zrobiło na mnie piorunujące wrażenie, po którym przez dłuższy czas nie mogłam się otrząsnąć.

Tak jak wspominałam już przy ostatnim spotkaniu, udało mi się w końcu zdobyć początek serii pt.: „Błękitne brzegi”. „Wzgórze niezapominajek” krótko omówiłam Wam parę dni temu, a dziś przyszła pora na „Dom po drugiej stronie jeziora”, czyli drugi tom wcześniej wymienionego cyklu. Tym razem główną bohaterką jest Małgorzata, która wraz z małym dzieckiem przyjeżdża do Błękitnych Brzegów, aby jednej z mieszkanek – Pani Matyldzie, zlecić naprawę starej lalki. Jak się okazuje, kobieta odwiedziła już tę okolicę będąc jeszcze dzieckiem. Od słowa do słowa na jaw wychodzą pewne dość ciekawe kwestie, np. zagadkowa śmierć starszej siostry Pani Matyldy – Adeli. A jaki związek ma zmarła kobieta z Małgorzatą? Cóż, tego Wam nie mogę powiedzieć, inaczej uraczyłabym Was spoilerem. Historia do przeczytania w ciągu jednego dnia. Podobało mi się stopniowe budowanie opowieści. Bardzo się wczułam w rozwiązywanie zagadek wraz z bohaterką. Miejscami jest uroczo i szczęśliwie, miejscami trochę smutno, czyli tak, jak niekiedy bywa w życiu. Czytelnik poznaje bieżące wydarzenia z perspektywy Małgorzaty, które są przeplatane opowieściami z dawnych lat. One uzupełniają całą historię. No i nie sposób nie wspomnieć tutaj o kolejnej rodzinnej tajemnicy, która jest bardzo interesująca. Chociaż muszę przyznać, że podczas zapoznawania się z lekturą zaczęłam się zastanawiać nad sekretami niektórych postaci. Doszłam do wniosku, że części z nich nie potrafiłabym trzymać w tajemnicy przez tyle lat i w zasadzie nie wiem, jakbym zachowała się na ich miejscu. Przy tej serii warto się trzymać kolejności tytułów, ponieważ w „Domu po drugiej stronie jeziora” występują postacie ze „Wzgórza niezapominajek”. Jeżeli lubicie książki obyczajowe z niebanalną fabułą, to zachęcam do sięgnięcia po tę serię.