Maria Fiodorowna. Pamiętnik carycy

C.W. Gortner

Minnie bardzo chciała, aby jej małżeństwo nie było tylko przymusem, aby kochała i była kochana. Udało jej się, wychodzi za carewicza Mikołaja, a jej przyszłość ma być wspaniała. Niestety los postanawia inaczej, jej ukochany umiera, a przed śmiercią prosi ją, aby poślubiła Aleksandra, jego młodszego brata. Chociaż wcale nie ma na to ochoty, czuje się zobowiązana, aby to zrobić. Jej bajkowe życie się kończy, a przyszłość, jaką dla niej szykuje los, nie będzie tą, o której marzyła. Wiele lat później, kiedy ponownie zostaje wdową, a na tronie ma zasiąść jej syn, przez Marią Fiodorowną kolejne zmiany. Nie zgadza się ona z tym, że ma być tylko wdową odsuniętą od władzy, a także z tym, jak wolno idą reformy w Rosji. Co z tym zrobi? Jak wyglądało życie Marii Fiodorownej? Co takiego dokonała? Maria Fiodorowna była matką ostatniego cara Rosji, kobietą, która pokochała ten kraj i naprawdę dużo dla niej znaczył. Moim zdaniem jest postacią ciekawą, wartą bliższego poznania. Dzięki książce poznajemy ją, kiedy jest nastolatką, śledzimy to, jak dorasta, jak przeżywa wzloty i upadki. Przeżywamy z nią miłość, śmierć ukochanego i to wszystko, co dzieje się, kiedy wychodzi za mąż na Aleksandra. Poznajemy ją naprawdę dobrze, a wraz z nią to, co działo się wtedy w Rosji. Książka napisana jest ciekawie, a to sprawiło, że czytało się ją dość szybko. Nie jest to cienka pozycja, ma ponad 600 stron, a przeczytałam ją w cztery dni, co uważam za dość dobry czas. Mnie podczas czytania towarzyszyły różne emocje. „Maria Fiodorowna. Pamiętnik carycy” to książka, którą mnie się podobała i uważam, że warto po nią sięgnąć. Polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blog - Mama, żona - KOBIETA

Gortner jak zwykle trzyma poziom! Historia Dunki, która weszła w zupełnie inny świat, stając się carycą Rosji. Opowiedziana z perspektywy tytułowej bohaterki, jest żywa, przekonująca, wciągająca... Znam autora i nie mogę się nadziwić, jak trafnie potrafi wczuć się w rolę kobiet. Polecam książkę z całego serca, nie tylko miłośnikom historii.

Po Spowiedzi carycy Katarzyny II nadszedł czas na kolejny tytuł poświęcony rosyjskiej władczyni, czyli Marii Fiodorownej. Jest to jeden z lepszych sposobów łączenia wątków historycznych i zapoznawania się z życiorysem znanych osób, więc bez chwili wahania sięgnęłam po pamiętnik carycy. Wszystko zaczyna się, gdy młoda Maria Zofia Fryderyka Dagmara, a dla ludzi po prostu Minnie, zostaje wydana za następcę rosyjskiego tronu - carewicza Mikołaja. Przyrzekła sobie przed laty, że wyjdzie za mąż z miłości, a nie z obowiązku i uśmiecha się do niej szczęście, bo Nixa jest mężczyzną, który był w stanie je poruszyć. Pewna uśmiechu losu, nie spodziewa się, że karty mogą się tak szybko odwrócić. Przez nieszczęśliwy wypadek mężczyzna umiera, a przed śmiercią prosi ukochaną, żeby ta wyszła za mąż za jego młodszego brata - Aleksandra. Pełna żalu i poczucia obowiązku wyrusza do Rosji by przypieczętować los, którego za wszelką cenę chciała uniknąć. Mogłoby wydawać się, że książki dotyczące znanych władczyń będą mocno opierały się na polityce i być może faktycznie w niektórych przypadkach tak jest, jednak nie w tym. Historia carycy skupia się na codziennym życiu w zupełnie nowym kraju, rodzinnych problemach, życiowych dramatach, ale też przyjemnościach. Nie brak tu plotek, intryg i balów. Tempo akcji jest stonowane. Dzieje się na tyle dużo, żeby nas nie zanudzić, a jednocześnie mamy wiele momentów w których możemy doceniać otoczenie, ludzi i lepiej wczuć się w kulturę kraju. Postać Minnie jest tutaj jak najbardziej na plus, choć trudno spojrzeć na nią obiektywnie, gdy doświadczamy głównie jej punktu widzenia. Natomiast mało tutaj samych przemyśleń kobiety, nie mamy możliwości zajrzeć w jej wnętrze. Dzięki temu może i jest bliższa czytelnikowi, jednak nadal nie sposób się z nią utożsamić. Sama oprawa otoczenia wydaje się być bardziej szara, brudna i nie tak bogata jak w przypadku historii Sisi, jednak ma swój urok. Polecam dla fanów historii z lekkim przymrużeniem oka. Pozycję czyta się szybko i dość przyjemnie.

Zaskakujący obraz kobiety, która zapisała się w historii już za swojego życia. Budziła zarówno podziw jak i kontrowersje. Czy dziś jeszcze możemy odkryć nowe fakty na jej temat? Christopher W. Gortner napisał wiele cenionych powieści opartych na prawdziwych wydarzeniach, sięgając po sylwetki osób, które mocno odbiły się w historii świata. Przyznam, że to moja pierwsza powieść autora, ale po tym co przeczytałam - na pewno nie ostatnia. Nigdy wcześniej nie interesowałam się powieściami historycznymi, to zdecydowanie jeden z tych gatunków, które odkładam gdzieś na drugi plan. Jednak pewnego dnia zakochałam się w "Sekret Tatiany" Gill Paul i przepadłam! Zafascynowana losami rodziny Romanowów sięgałam po różne książki na ich temat aż w końcu cofnęłam się o pokolenie wstecz, by zacząć swoją przygodę z losami Marii Fiodorowny. Maria Fiodorowna to postać znana niemal każdemu. Matka ostatniego cara Rosji. Wielka władczyni, potężna kobieta. Świadek okrutnej zbrodni, która wstrząsnęła światem. Jak zatem można przejść obojętnie obok jej historii? Z zaciekawieniem podeszłam do lektury, która nie jest literaturą faktu a niebanalną powieścią fabularną, w której prawdziwe wydarzenia mieszają się z opowieścią o bólu i cierpieniu, o miłości do kraju, o wojnie oraz dworskich intrygach, które nie mają końca. Tak jak nosi tytuł to historia zamknięta w formie pamiętnika. Z pierwszoosobowej relacji tytułowej bohaterki dowiadujemy się o życiu, jakie wiodła oraz o zdarzeniach, które widziała. Dziewiętnastoletnia Maria Zofia Fryderyka Dagmara, duńska księżniczka została wydana za rosyjskiego następcę tronu, który w późniejszych latach znany był jako Aleksander III. Jej opowieść, jej losy są niezwykle fascynującą podróżą przez przeszłość, nigdy nie wydają się nudne i zawsze przepełnione sprzecznymi emocjami. Przyznaję, że nie mogłam oderwać się od lektury i z każdą kolejno przeczytaną stroną miałam ochotę na więcej i więcej. Chociaż opieramy się na prawdziwym życiu głównej bohaterki oraz na losach znanych z kart historii to powieść czyta się równie dobrze jak każdą inną historię fabularną. A może jeszcze lepiej! Bogate życie Marii i jej wiele doświadczeń sprawiły, że niemal na każdej stronie dzieją się rzeczy niebywałe i istotne dla dalszej historii. Autor wykreował wiarygodne sylwetki, postawił na szczegóły i dbałość o detale, nie przerysował ani dialogów, ani wydarzeń. Idealnie oddał dynamikę zmian zachodzących w carycy, uwzględniając jej gorycz po odsunięciu od tronu, po śmierci męża. "Maria Fiodorowna. Pamiętnik carycy" to lektura dla każdego kto szuka powieści zaskakującej, dopracowanej i poszerzającej wiedzę historyczną. Nie tylko dla fanów gatunku! Każdy znajdzie w niej coś dla siebie: od niebanalnych bohaterów po wciągające wydarzenia. Nie żałuję ani minuty poświęconej lekturze, ponieważ otrzymałam dokładnie to co oczekiwałam. Drastyczna, dramatyczna, prawdziwa. Polecam!