Ogromne okno. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 3

Lemony SnicketBrett Helquist

Autor: Lemony Snicket Tytuł: Ogromne okno Wydawnictwo: Harper Collins Polska Ta historia od samego początku mnie przyciągnęła. Kolejne losy rodzeństwa sprawiły, że w pewnych momentach siedziałam jak szpilkach. Nie wiedziałam co za chwilę mogło się w niej wydarzyć. Oczywiście wiadome było to, że nie będzie pozytywnie. Tym razem nie mogłam zrozumieć trochę zachowania ciotki Józefiny. Miała ona różne lęki, które były specyficzne. Mimo tego podobało mi się to, w jaki sposób żyła. Unikała tego, czego chciała i było to dla niej normalne. Nie spotkałam się jeszcze z czymś takim, dlatego było to dla mnie nowe, a zarazem dziwne. Historia pełna jest emocji, które nie opuściły mnie nawet na moment. Działo się w niej tyle, że nie było miejsca na nudę. Narracja sprawiła, że jeszcze bardziej wczułam się w czytanie. Podobało mi się to, że bohaterowie mimo wszystko chcieli wyjść z sytuacji, z jaką się zmierzają. Cały czas jestem pod wrażeniem relacji rodzeństwa. Cieszę się, że mam kolejny tom przy sobie, ponieważ jak najszybciej się za niego zabiorę! Ocena ⭐⭐⭐⭐⭐/5

Przed rodzeństwem kolejna przeprowadzka. Tym razem Wioletka, Klaus i Słoneczko trafiają do ciotki Józefiny. Kobieta z jednej strony jest ciepła i kochająca, z drugiej bardzo strachliwa co stwarza często nieciekawe sytuacje. Na przykład przez jej strach przed wybuchem kuchenki wszystkie posiłki są zimne. Jednak dzieci nie zamierzają narzekać, cieszą się, że są razem i szukają pozytywów w sytuacji, w jakiej się znaleźli. Niestety pech ich nie opuszcza, a Hrabia Olaf, który pragnie przejąć ich majątek, po raz kolejny pojawia się w ich życiu. Co tym razem wymyśli? Z czym będą musiały się zmierzyć dzieci? Jak będzie wyglądała ich codzienność w domu ciotki Józefiny? Za nami trzeci tom serii, która nam zdecydowanie przypadła do gustu. Historia ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. To książka, przy której można się i wzruszyć i pośmiać. Skierowana do młodego czytelnika, jednak uważam, że i ten całkiem dorosły będzie miał przyjemność z czytania. Okładka twarda i solidna. Dzięki niej książka posłuży dłuższy czas. W książce znajdziemy ładne, czarno białe ilustracje, które przyciągają wzrok i zachęcają do poznania treści. „Ogromne okno. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 3” to ciekawa propozycja zarówno dla starszych dzieci, jak i dla dorosłych. My polecamy z wielką przyjemnością. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

ZNOWU KŁOPOTY Troszkę czasu minęło i dwa kolejne tomy „Serii niefortunnych zdarzeń” wróciły na sklepowe półki. Czekałem na nie, nie powiem, bo najpierw jako dzieciak chciałem to przeczytać, ale nie wyszło, więc potem, jako dorosły już, niedawno zresztą, serię poznałem i fajna się okazała. Zatem lecę dalej i nadal jestem zadowolony. Bo to po prostu jeszcze jedna porcja tego samego – trzecia z trzynastu w tym wypadku – i ten dzieciak wciąż gdzieś tam we mnie żyjący, cieszy się wchodząc raz po raz do tej rzeki, gdzie smutna opowieść o sierotkach łączy się z thrillerem, horrorem i przygodami. Życie Wioletki, Klausa i Słoneczka wreszcie się odmienia. Tym razem trafiają bowiem do ciotki Józefiny, kobiety może i dziwnej, ale jakże wspaniałej. Jednakże codzienność pełna miłości i troski nie może trwać długo, bo Olaf nadal nie dał sobie spokoju i wciąż gotowy jest… no właściwie na wszystko, byle tylko osiągnąć swój cel. Na rodzeństwo czeka więc mnóstwo zagrożeń, wyzwań i kłopotów. Znowu… Stary już jestem, ale młodzieńcze pasje moje niewiele się zmieniły. Z horrorami też tak jest. Okej, może straszaki to nie do końca coś dla dzieci, ale ja od małego uwielbiałem historie z dreszczykiem w różnym wykonaniu. Czy to ukradkiem podpatrzyłem jakieś epizody „Z archiwum X”, czy zaczytywałem się „Kaczorami Donaldami” z halloweenowymi historiami, bawiłem się znakomicie. I pamiętam to wszystko bardzo dobrze, więc kiedy czytam takie dziecięce historie z dreszczykiem, jak „Seria niefortunnych zdarzeń”, sentyment we mnie ożywa, ożywają wspomnienia i ogólnie potrafi to na mnie zagrać. No ale dobre historie dla dzieci wykraczają przecież daleko poza swoje docelowe ramy, a dobrzy twórcy potrafią skroić to tak, żeby każdy znalazł tu coś dla siebie. Lemony Snicket, czy może raczej kryjący się pod tym pseudonimem Daniel Handler, aż tak wybitny nie jest, niemniej pamięta, że robi przede wszystkim literaturę. Może i prostą, ale przecież prostota nie oznacza złego pisania, a twór dla dzieci nie musi być infantylny. I jego dzieło nie jest ani źle napisane, ani infantylne. A jakie jest? Przyjemne, nastrojowe, ascetyczne, ale w tym ascetyzmie naprawdę udane. Wchodzi to wszystko szybko, lekko i przyjemnie, mile dla oka jest zilustrowane, wydane też bardzo dobrze, choć wolałem stare wersje okładek – za filmowymi nigdy nie przepadam i to się nie zmieni – i ogólnie po prostu fajna rzecz dla całej rodziny. Szczególnie, gdy rodzina lubi takie nieco mroczniejsze, ale jednak wciąż spełniające wszystkie role literatury dziecięcej – z dydaktyzmem włącznie – opowieści.