Tartak tortur. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 4

Lemony SnicketBrett Helquist

Autor: Lemony Snicket Tytuł: Tartak tortur Wydawnictwo: Harper Collins Polska Czy mieliście tak z książkami, że wiedzieliście z czym macie się spotkać, a i tak was one zaskoczyły? Właśnie u mnie tak było z tą pozycją. Wiedziałam, że nie jest ona radosna, jednak nie spodziewałam się tego, co tutaj dostałam. Bohaterowie zmierzają się z przeciwnościami, na które nie byli przygotowani. Zostali oni postawieni w sytuacji bez wyjścia. Decyzja ich opiekunka była nie do podważenia. Dużo elementów było dla mnie podejrzanych. Nie podobało mi się zachowanie pewnych osób. Chciałam, żeby zmienili swój stosunek do różnych rzeczy, lecz niestety tak się nie stało. Czekałam za pojawieniem się Hrabiego Olafa, ponieważ chciałam zobaczyć, co tym razem wymyśli. Muszę przyznać, że mnie zaskoczył. Nie wpadła bym na taki pomysł. Książka ma w sobie tyle emocji, że nie mogłam się od niej oderwać! Trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony. Po przeczytaniu długo o niej rozmyślałam. Świetnie się przy niej bawiłam. Bardzo chciałabym przeczytać kolejne tomy❤️ Ocena ⭐⭐⭐⭐/5

Przed rodzeństwem smutne czasy. Zostają wysłani do miasteczka Paltryville, do pracy w Tartaku Szczęsna Woń gdzie nie będą miały czasu ani na zabawę, ani inne rzeczy, którymi zajmują się dzieci. Na dodatek przed nimi wiele wyzwań, a Hrabia Olaf ani myśli odpuścić. Z czym tym razem zmierzy się rodzeństwo? Dlaczego trafili do miasteczka? Co wymyśli Hrabia? To już czwarty tom serii, która nam zdecydowanie przypadła do gustu. Historia również tym razem była ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. To książka, przy której można się i wzruszyć i pośmiać. Skierowana do młodego czytelnika, jednak uważam, że i ten całkiem dorosły będzie miał przyjemność z czytania. Okładka twarda i solidna. Dzięki niej książka posłuży dłuższy czas. W książce znajdziemy ładne, czarno białe ilustracje, które przyciągają wzrok i zachęcają do poznania treści. „Tartak tortur. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 4” to ciekawa propozycja zarówno dla starszych dzieci, jak i dla dorosłych. My polecamy z wielką przyjemnością. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

SZALONY TARTAK Każdy tomik tej serii to powielony jeden i ten sam schemat: bohaterowie trafiają w nowe miejsce, gdzie czeka na nich całe mnóstwo zagrożeń. A przy okazji także powraca Hrabia Olaf i swoje knuje. No i jakoś z tych tarapatów zawsze się te dzieciaki wykaraskają, ale dobrze i tak nie jest, więc wszystko zaczyna się od nowa. No ale to taki schemat, który się lubi, którego chcemy, który można odtworzyć nie raz, nie dwa, nie trzy, ale jak w przypadku tej serii i trzynaście razy i będzie się sprawdzał. Więc sprawdza się też i w czwartym, reklamowanym, jako najsmutniejszy z dotychczasowych, tomów serii, który dostarcza kolejnej porcji ponurej, mroczniejszej, ale jakże przyjemnej rozrywki. Wioletka, Klaus i Słoneczko znów zmieniają miejsce pobytu. Tym razem trafiają do miasteczka Paltryville. A co tam na nich czeka? A praca. I to praca w Tartaku Szczęsna Woń. A obok pracy, zagrożenia, niebezpieczeństwa, problemy, bo te czają się wszędzie, na każdym kroku, w każdym kącie tego miejsca. i czają się też, oczywiście, liczne barwne postacie, z jakimi los zetknie nasze rodzeństwo. No i nie tylko one… Akcja, przygody, niebezpieczeństwa… „Seria niefortunnych zdarzeń” to pechowe, ale mimo wszystko szczęśliwe, losy trójki równie pechowego, co szczęśliwego rodzeństwa, które straciło rodziców i błąka się od jednego miejsca zamieszkania, do drugiego. I na tym pechu wszystko się tu zasadza. Do tego stopnia, że seria ma pechową liczbę tomów, a każdy z nich taką samą ilość rozdziałów – wszystko, po trzynaście. A mimo to, całkiem przyjemna to lektura, choć porusza tematy nieprzyjemne przecież. No ale przecież najlepiej czyta się nam o pokonywaniu trudności, o kolejnych perturbacjach w życiu, o problemach, z którymi na koniec bohaterowie się uporają. Ale do końca jeszcze daleko, więc póki co, jak w życiu, więcej się wali, niż prostuje. Czytać jest więc co, bo dzieje się dużo i ciekawie. Każdy tom, choć powiela schemat, na ten schemat pomysł ma. Zresztą liczy się zmiana scenerii, zagrożeń i serwowanie nam po prostu większej porcji tego, co już polubiliśmy i to właśnie tutaj jest. Czasem więcej w tym akcji, czasem więcej emocji, ale balans mniej więcej jest zachowany. I za każdym razem ciekawi nas to, co tam Olaf wyduma, czym zaskoczy, w kogo wcieli. A tu jeszcze mamy nieco zmiany charakteru samego miejsca akcji, niby typowego dla serii, ale jednak odświeżonego tak, czy inaczej. To wszystko, plus proste, ale przyjemne pisarstwo i ładne wydanie, sprawia, że warto po serię sięgnąć. Nie sądziłem, że po tylu latach od premiery rzecz zostanie wznowiona, tym bardziej, że serialowa adaptacja skończyła się już kilka lat temu, ale na szczęście „Seria” wróciła. I kolejne pokolenia czytelników mogą ją poznać.